frukt

Nynorsk

Ordsoge

Frå seint norrønt fruktr, frå mellomlågtysk, frå latin.

Substantiv

frukt  (bunde eintal frukta, ubunde fleirtal frukter, bunde fleirtal fruktene)

1. dekkemne hjå dekkfrøingar som vert omlaga etter frøinga
2. etande, saftig og kjøtrik frukt som har ein viss storleik

   Det finst mange ulike frukter.

3. verknad, godt resultat

   Dei har hausta fruktene av arbeidet deira.

Omsetjingar

etande dekkemne frå planter

Bokmål: frukt Afrikaans: vrug Dansk: frugt Engelsk: fruit Fransk: fruit Frisisk: frucht Islandsk: ávöxtur

Italiensk: frutta Nederlandsk: fruit, vrucht Portugisisk: fruta Russisk: фрукты (frukty) Spansk: fruto Svensk: frukt Tysk: Obst

Kjelder

• «frukt» i Nynorskordboka.