hund

Nynorsk

Substantiv

hund m (bunde eintal hunden, ubunde fleirtal hundar, bunde fleirtal hundane)

hund

1. husdyr i slekt med ulv; Canis familiaris

Synonym

• bikkje
• bisk
• bissevov
• kjøter
• rakke
• tispe

Omsetjingar

husdyr

Afrikaans: hond Arabisk: كلب m Baskisk: zakur, txakur Bokmål: hund m Dansk: hund m Engelsk: dog (en) Esperanto: hundo Finsk: koira Fransk: chien m Færøysk: hundur m Gresk moderne: σκύλος m (skýlos) klassisk: κύων m, f (kúōn) Haitisk: chen Hausa: kàrē m Hebraisk: כלב m (kélev) Indonesisk: anjing Irsk: madra, gadhar m Islandsk: hundur m Italiensk: cane m Jiddisch: הונט m (hunt) Katalansk: gos m

Koreansk: 개 (gae) Kinesisk: 狗 (gǒu) Nahuatl: itzcuintli Nederlandsk: hond m Nedertysk: Hund m Nēhiwēwin (cree): ᐊᑎᒻ anim (atim) Nordsamisk: beana Ojibwe: animosh anim Pennsylvaniatysk: Hund m Persisk: سگ (sag) Portugisisk: cão m Romanes: žukél m Russisk: собака f (sobáka) Shona: imbwa Skandoromani: júkklo m Skotskgælisk: cù m Spansk: perro m Svensk: hund m Swahili: mbwa Sørsamisk: bienje Tyrkisk: köpek Tysk: Hund m Ungarsk: kutya Vietnamesisk: chó Walisisk: ci m